“ARARSAN SANA FERRARI’MI VERECEĞIM!” – ARAP MILYARDER, ZAVALLI HIZMETÇIYLE ALAY ETTI, SONUNDA ONLARI

.
.

“ARARSAN SANA FERRARI’MI VERECEĞIM!” – ARAP MILYARDER, ZAVALLI HIZMETÇIYLE ALAY ETTI, SONUNDA ONLARI

İstanbul’un en prestijli semtlerinden birinde, devasa bir konakta sabahın ilk ışıklarıyla birlikte sessizlik hâkimdi. Kristal avizeler, mermer zeminler ve antika mobilyalarla süslenen bu mekân, Türkiye’nin en zengin iş adamlarından biri olan Kemal Özkan’a aitti. Kemal, 35 yaşında, holding şirketleri, gayrimenkul yatırımları ve teknoloji firmaları ile milyarlarca lira değerinde bir servete sahipti. Ancak bu ihtişamın ardında, soğuk ve mesafeli bir adam saklıydı. Çocukluğunda yaşadığı hayal kırıklıkları nedeniyle kimseye kolayca güvenmiyordu.

Konağın mutfağında, 26 yaşındaki Elif Yılmaz sabah çayını demlerken düşüncelere dalmıştı. İki yıldır bu evde çalışıyor, sessizce görevlerini yerine getiriyordu. Elif’in geçmişi bambaşkaydı; babası küçük bir otomobil tamirhanesi işletiyordu ve ona çocukluğundan beri arabaların dilini öğretmişti. “Bir kadın da erkek kadar her şeyi yapabilir,” derdi babası. Elif, bugün evde önemli bir gün olacağını biliyordu. Kemal Bey, iş dünyasından önemli misafirleri ağırlayacaktı. Evde hummalı bir temizlik ve hazırlık vardı.

Akşam saatlerinde misafirler bahçeye çıktılar. Kemal’in koleksiyonundaki kırmızı Ferrari, herkesin ilgisini çekti. Arabalar hakkında teknik konuşmalar başladı. “Bu Ferrari’yi kim kullanabilir?” diye sorulduğunda Kemal, “Bu tür arabaları kullanmak için özel yetenek gerekir,” dedi. Elif ise uzaktan arabaya bakıp başını çevirdi. Babası sayesinde arabaları çok iyi tanıyordu ama kimse ona sormazdı.

Gece ilerledikçe Elif, salonları toplarken yorgunluğunu hissediyordu. Babasının ölümünden sonra hayatı tamamen değişmiş, üniversitedeki mühendislik eğitimini bırakmak zorunda kalmıştı. Hayatını ve ailesinin borçlarını ödemek için çalışıyordu. Kemal, son misafiri uğurladıktan sonra Elif’i çalışırken gördü. Kadın hep sessiz ve düzenliydi. Kemal, “Bugün yoğun bir gündü, yoruldun mu?” diye sordu. Elif şaşırdı; Kemal nadiren onunla konuşurdu. “İyiyim efendim, her şey yolunda,” dedi. Kemal başını salladı ve çalışma odasına döndü. Ama içinde garip bir merak vardı: Bu kadın kimdi gerçekten?

Ertesi hafta konakta büyük bir etkinlik hazırlığı başladı. Türkiye’nin en prestijli iş ödülü törenine ev sahipliği yapacaklardı. Elif, diğer personelle birlikte yoğun bir hazırlık sürecine girdi. Bu süreçte Elif’in teknik problemleri çözme yeteneği dikkat çekiyordu. Bir gün garajda Kemal’in klasik arabasının motoru arızalandı. Elif, temizlik yaparken arabanın açık kapağını gördü ve refleks olarak yaklaştı. Ateşleme sisteminde bir sorun olduğunu hemen anladı. Kemal, Elif’i arabanın başında görünce şaşırdı. “Ne yapıyorsun orada?” dedi. Elif, “Sadece temizlik yapıyordum,” diyerek geri çekildi. Kemal ise kadındaki farklılığı fark etmişti.

Büyük etkinlik günü geldiğinde, Elif özellikle dikkatli çalışıyordu. Misafirlere servis yaparken onların konuşmalarını dinlemekten kendini alamıyordu. Akşam ilerlerken misafirler yine bahçeye çıktılar. Kemal’in araba koleksiyonu herkesin ilgisini çekiyordu. “Bu arabaları kendin mi bakım yapıyorsun?” diye sorulduğunda Kemal, “Tabii ki hayır, özel teknisyenlerim var,” dedi. Elif ise yakındaki masaları toplarken bu konuşmaları duyuyordu. İçinde garip bir huzursuzluk vardı; arabalar hakkında konuşmak istiyor ama kendini tutuyordu.

O sırada beklenmedik bir olay oldu. Konağın elektrik sistemi aniden arıza yaptı ve salonun yarısı karanlığa gömüldü. Kemal, elektrikçiyi arayın dedi. Elif, elektrik panosunun nerede olduğunu biliyordu ve sorunun büyük ihtimalle ana şalterde olduğunu tahmin ediyordu. Cesaretini toplayarak Kemal’e yaklaştı, “İzninizle bakabilir miyim?” dedi. Kemal şaşırdı ama izin verdi. Elif, kısa sürede sorunu çözdü ve elektrikler geri geldi. Salonda alkış sesleri yükseldi. Misafirler şaşkınlıkla birbirlerine bakıyorlardı. Kemal ise Elif’e farklı gözlerle bakmaya başlamıştı.

O gece Kemal, Elif’in gerçekten kim olduğunu merak etmeye başladı. Sabah kahvaltısında, “Başka nelere yeteneğin var?” diye sordu. Elif ise sadece pratik şeyler bildiğini söyledi. Hafta sonu geldiğinde Kemal, Elif’i garajda klasik arabaların arasında temizlik yaparken gördü. Kadın motor kaputlarını açıp kapatıyordu. “Sen bu arabaları anlıyor gibi görünüyorsun,” dedi Kemal. Elif, “Hayır efendim, sadece temizlik,” dedi ama Kemal ikna olmamıştı. “Sen kimsin?” diye sordu. Elif, uzun bir sessizlikten sonra, “Mühendislik okuyordum. Otomotiv mühendisliği,” diye itiraf etti. Babasının ölümünden sonra üniversiteyi bırakmak zorunda kalmıştı.

Bu itiraf Kemal’i derinden etkiledi. Karşısında sadece ev işçisi değil, hayallerini erteleyen yetenekli bir kadın vardı. “Elif, sen çok güçlü bir kadınsın,” dedi Kemal. Elif ise, “Sadece mecburiyetten dolayı dayanıyorum,” dedi. Kemal, ona yardım etmek istediğini söyledi. Eğitimini tamamlaması için gerekli desteği sağlayabileceğini teklif etti. Elif, bu teklif karşısında şoke oldu ama sonunda kabul etti. Bir şartı vardı: Evde çalışmaya devam etmek istiyordu; kimseye muhtaç olmak istemiyordu.

O günden itibaren Elif’in hayatında büyük değişiklikler başladı. Kemal, üniversiteyle görüşmeler yaptı ve Elif’in son sınıfta olduğu ortaya çıktı. Hazırlık süreci ilerlerken Kemal ve Elif arasında mentor-öğrenci benzeri bir bağ oluştu. Elif, Eylül ayında okula dönebilecekti. Sabahları okula gidiyor, öğleden sonra eve dönüp işlerini hallediyor, akşamları ders çalışıyordu. Kemal, Elif’in azmini ve kararlılığını yakından izliyordu.

Bir akşam, Elif’in hibrit araç projesi için karmaşık hesaplamalar yapması gerekiyordu. Kemal, elektrik mühendisliği mezunu olduğunu söyleyerek ona yardımcı oldu. Birlikte çalıştıkları bu akşamlar ikisinin ilişkisini değiştirdi; artık sadece işveren-çalışan değil, meslektaş gibi davranıyorlardı. Elif’in özgüveni artmıştı ve Kemal’e karşı farklı duygular beslemeye başlamıştı.

Kasım ayında Elif’in ara sınavları vardı. Kemal ona tam destek verdi. Sınav sonuçları açıklandığında Elif çok başarılı olmuştu. Kemal, Elif’in başarısını kutlamak için özel bir yemek organize etti. Aralarındaki yakınlık giderek arttı; Elif, “Seninle tanışmak hayatımı değiştirdi,” dedi. Kemal ise, “Sen zaten çok güçlü birisin, sadece fırsat bekliyordun,” dedi.

Aralık ayında Elif’in tez çalışması hızlandı. Hibrit araç projesi gerçekten etkileyiciydi. Kemal’in teknik desteği sayesinde proje ticari değer de taşıyordu. Şubat ayında Elif tez savunmasını en yüksek notla geçti ve artık mühendislik diplomasına sahipti. Kemal ona, “Mühendis Elif Yılmaz,” dedi gülümseyerek. Elif, “Bu rüya gibi,” dedi.

Mart ayında Kemal, Elif’e şirketinde teknoloji ve inovasyon departmanını yönetmesini teklif etti. Elif, büyük bir sorumluluk olduğunu düşünse de kabul etti. Artık mesleki kimliğine kavuşmuştu. Kemal ona modern bir ofis, kaliteli ekipmanlar ve özgür bir çalışma ortamı sağladı. İkisi birlikte çalışırken aralarındaki uyum dikkat çekiciydi.

Mayıs ayında Elif’in projesi olumlu sonuçlar vermeye başladı. Bir gün büyük bir otomotiv şirketi Elif’e ARGE departmanının başına geçmesini teklif etti. Elif, bu fırsat karşısında şaşkındı ama Kemal’den ayrılmak fikri onu üzüyordu. Sonunda kariyer fırsatını geri çevirdi; çünkü en değerli şeyin aşk olduğunu anlamıştı. Kemal ona sarıldı, “Ben de seni çok seviyorum Elif,” dedi.

O günden sonra ikisi resmi olarak birlikte olmaya başladı. Elif, Kemal’in şirketinde eşit partner olarak çalıştı. Altı ay sonra Kemal, Elif’e evlilik teklifi etti. Düğünleri sade ama anlamlı oldu. Bir yıl sonra Elif ve Kemal, başarılı bir şirket ortağı ve mutlu bir çift olarak hayatlarına devam ettiler.

Ve böylece, bir zamanlar “Ararsan sana Ferrari’mi vereceğim!” diyerek alay edilen Elif, azmiyle, zekâsıyla ve sevgisiyle kendi hayatının direksiyonuna geçti. Gerçek aşk ve başarı, bazen en beklenmedik yerlerde bulunur.

.