Gökyüzünün Sessiz Avcısı: SİHA Operasyonu

I. Bölüm: Diyarbakır Hava Üssü

Kasım ayının soğuk bir sabahıydı. Diyarbakır Hava Üssü’nde güneş henüz doğmamıştı. Üs, gece boyunca sessizliğe gömülmüş, yalnızca nöbetçi askerlerin adımları ve radar antenlerinin yavaş dönüşü duyuluyordu. Üsteymen Kerem, SİHA kontrol odasının kapısında durdu, elinde çantasını sıkıca tutuyordu. İçeride ekranlar, bilgisayarlar ve telsizler sabırsızca bekliyordu.

Yüzbaşı Murat, odanın köşesinde kahvesini yudumlarken istihbarat raporlarını inceliyordu. Albay Selçuk, masanın başında oturuyordu. Duvarlarda büyük bir harita, Irak’ın kuzeyindeki dağlar, vadiler ve köyler kırmızı noktalarla işaretlenmişti.

Albay Selçuk, istihbarat subayı Teğmen Ayşe’ye döndü.
— Son raporlar?
Ayşe, ekrana bir uydu görüntüsü yansıttı.
— Irak’ın kuzeyinde PKK terör örgütü büyük bir hazırlık yapıyor. 45 araçlık bir konvoy. Kamyonlar, pickuplar, ağır silahlar, roket atarlar, makineli tüfekler ve patlayıcılar. Türkiye sınırına doğru hareket edecekler.

Yüzbaşı Murat, gözlerini ekrandan ayırmadan konuştu:
— Bu konvoyu durdurmamız lazım. Ama önce her aracın konumunu tespit etmeliyiz. SİHA’lar takip edecek. 18 saat boyunca her hareketi kaydedeceğiz. Sonra F16’lar vuracak.

II. Bölüm: Gökyüzüne Kalkış

Sabah 08:00’de Diyarbakır Hava Üssü’nde SİHA hangarının kapıları açıldı. Gri renkli, sessiz ve ölümcül bir insansız hava aracı piste çıkarıldı. Murat ve Kerem, kontrol odasında ekranların başına geçti. Teğmen Ayşe, son istihbarat raporlarını sundu.

— PKK konvoyu sabah 9’da hareket edecek. Irak’ın kuzeyinden güneye inecekler. Türkiye sınırına yaklaşacaklar. 45 araç tespit ettik.

Kerem, kumanda kolunu tuttu. SİHA, pistte hızlandı ve gökyüzüne yükseldi. 6.000 metre yükseklikte, bulutların arasına gizlendi. Kimse onu göremiyor, kimse varlığından haberdar değildi.

20 dakika sonra SİHA, Irak’ın kuzeyindeki dağlık bölgeye ulaştı. Ekranda görüntü belirdi: Dağlar, vadiler, bir köy ve 45 araç park etmişti. Teröristler etrafında dolaşıyordu.

Murat telsizden bildirdi:
— Hedef tespit edildi. 6.000 metre yükseklikte bekliyoruz.

Saat 09:00’da PKK konvoyu hareket etti. Araçlar tek sıra halinde yola çıktı. Önde iki pikap, arkada kamyonlar, sonra yine pikaplar. Toplam 45 araç. Murat telsizden Albay Selçuk’a bildirdi:
— Konvoy hareket etti. Takip başladı.

III. Bölüm: Takip Başlıyor

SİHA, konvoyun üzerinde sessizce süzülüyordu. Kamera her aracı yakından gösteriyor, Ayşe bilgisayarda her aracın GPS koordinatını kaydediyor, harita üzerinde kırmızı noktalar belirliyordu.

İlk üç saat geçti. Konvoy kilometrelerce yol aldı. Öğlen saatlerinde konvoy bir köyde durdu. Teröristler araçlardan indi, yemek yedi, dinlendi. SİHA gökyüzünde daireler çizerek bekledi, ama kimse yukarı bakmadı.

Bir saat geçti. Konvoy tekrar hareket etti. Kerem takibi sürdürdü, her araç yeniden yola çıktı. Aynı sırayla. Murat sordu:
— Yakıt durumumuz nedir?

Kerem:
— %40 komutanım. 3 saat daha uçabiliriz.

Murat:
— Yeterli. Öğleden sonra ikinci SİHA havalanacak. Sen ineceksin, o devralacak.

Konvoy toplamda 50 kilometre yol almıştı ama hâlâ Türkiye sınırına uzaktı. Murat, Albay Selçuk’a rapor verdi:
— Komutanım, 6 saat geçti. Konvoy yavaş ilerliyor. Tahminen akşam 7’de Türkiye sınırına ulaşacaklar.

IV. Bölüm: Kesintisiz Takip

Öğleden sonra 16:00’da ikinci SİHA havalandı. İlk SİHA’nın yakınına geldi. Kerem kumandayı yeni operatöre devretti ve ilk SİHA geri döndü. Diyarbakır’a indi. İkinci SİHA takibi devraldı, kesintisiz devam etti.

Akşama doğru konvoy Türkiye sınırına 20 kilometre mesafedeydi. Kimse SİHA’nın varlığından haberdar değildi. Murat bilgi geçti:
— Komutanım, konvoy sınıra yaklaşıyor. F16’lar hazırlıklı olmalı.

Albay Selçuk onayladı:
— F16’lar hazır. Sen tam koordinatları verdiğinde havalanacaklar.

Konvoy bir vadide durdu. Teröristler kamp kurdu, çadırlar açtı, ateşler yaktı. Murat hemen bildirdi:
— Komutanım, durdular. Geceyi burada geçirecekler. Tüm araçlar bir yerde. Vurmak daha kolay olacak.

V. Bölüm: Operasyonun Zirvesi

Murat ekrana baktı. 45 araç, hepsi vadide park etmişti. Teröristler çadırlarda uyuyacaktı. Ayşe tüm koordinatları iletti:
— F16’lar havalanabilir.

Akşam 20:00’de Diyarbakır hava üssünden dört F16 savaş uçağı havalandı. Irak’ın kuzeyine uçtu, PKK konvoyunun bulunduğu vadiye vardı. Albay Selçuk telsizden emri verdi:
— Hedefleri vurun.

F16’lar güdümlü bombalar attı. Vadideki her araç vuruldu. Patlamalar gökyüzünü aydınlattı. 10 dakika sürdü. PKK konvoyu yok oldu.

Akşam 21:00’de Murat SİHA kamerasından sonucu izledi. Vadide sadece enkaz kaldı, hiçbir araç ayakta değildi. Tüm hedefler imha edildi.

Albay Selçuk onayladı:
— Mükemmel iş. 18 saatlik takip başarılıydı.

VI. Bölüm: Sessiz Zafer

Operasyonun ardından üsse dönen Murat ve Kerem, yorgun ama gururluydu. Ayşe, harita üzerindeki kırmızı noktaları silerken gözlerinde bir rahatlama vardı. Albay Selçuk, ekibin yanına geldi.

— Sizler bu ülkenin sessiz kahramanlarısınız. SİHA’lar gökyüzünde her şeyi gördü ama PKK terör örgütü hiç fark etmedi. 18 saat, 45 araç, tam başarı. Türk ordusu bir kez daha teknolojinin ve aklın gücüyle zafer kazandı.

Murat, ekrana son bir kez baktı. Vadideki enkaz, bir ülkenin huzuru için yapılan fedakarlığın sessiz kanıtıydı. Kerem, kontrol odasının kapısını kapatırken
— Bir gün daha, bir zafer daha, dedi.

VII. Bölüm: Hayatın Arkası

Ertesi gün Diyarbakır’da güneş doğarken üsse yeni bir hareketlilik hakimdi. Gazeteler, televizyonlar, sosyal medya operasyonun başarısını konuşuyordu. Ama gerçek kahramanlar, isimleri bilinmeden, yüzleri görünmeden, görevlerine devam ediyordu.

Murat, akşam evine döndüğünde kızının çizdiği bir resme baktı. Gökyüzünde bir SİHA, altında “Babam” yazıyordu. Kerem, annesinin telefonunu açtı.
— Oğlum, bugün yine bir şeyleri korudun mu? diye sordu.

Ayşe, bilgisayarındaki haritayı kapattı.
— Her kırmızı nokta bir hayat, diye düşündü.

VIII. Bölüm: Sonsuz Takip

Türk SİHA’ları, o günden sonra da gökyüzünde sessizce süzüldü. Her hareketi, her tehdidi, her umudu izledi. Bir ülkenin huzuru için, bir çocuğun güvenliği için, bir annenin duası için…

Ve Diyarbakır Hava Üssü’nde, bir ekranın başında, bir kumanda kolunda, bir haritada sessizce çalışan kahramanlar, her gün yeniden gökyüzüne kalktı.

SON