O, KORKUNÇ ÇİFTÇİNİN ÇİFTLİĞİNDEKİ İŞİ KABUL ETTİ VE HAYATININ EN GÜZEL GÜNLERİNİ YAŞADI

.
.

Korkunç Çiftçinin Çiftliğindeki İş ve En Güzel Günler

 

Teksas’ın tozlu Cedar Falls kasabasında, bakkalın ilan panosunda aylardır asılı duran bir iş ilanı vardı: Black Briyer Çiftliği’nde hizmetçi ve aşçı aranıyor. İyi maaş, soru sorulmayacak. Üç eyalette kimse bu çağrıya cevap vermeye cesaret edemezdi. Çiftliğin sahibi Wade Langston, yıllardır gülümsememiş, karısı oğlu doğarken öldüğünden beri tek bir nazik söz söylememişti.

Sonra, Ruthy Bell Carter geldi. Nasırlı elleri ve kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış bir kadındı. İnsanların fısıldadığı nedenlerden dolayı iki kasabadan kovulmuştu. O Eylül sabahı Wade’in kapısını çaldığında, onun asık suratından ürkmedi. İki yaralı ruh, en beklenmedik yerde şifa bulduğunda ne olur?

 

I. Black Bryer’a Varış ve İlk Yüzleşme

 

Eylül havası sığır ve meskit kokusu taşıyordu. Ruthy, yakasına iğnelenmiş annesinin son hediyesi olan küçük, mineli broşa dokundu. Bu narin mücevher parçası, kaba pamuklu elbisesine karşı yersiz duruyordu ama ona skandal ve yoksulluk onu yıpratmadan önce kim olduğunu hatırlatıyordu.

Tüccar, Black Briyer çiftliğinin yalnız bir kadın için uygun bir yer olmadığını ve Wade Langston’ın bir ünü olduğunu söyledi. Ruthy omuzlarını dikleştirdi: “İşime ihtiyacım var ve onun da bir hizmetçiye ihtiyacı var. Adil bir anlaşma gibi görünüyor.”

Black Bryer çiftliğine yürüyüş bir saatin büyük bir bölümünü aldı. Çiftlik, uzaktan bakıldığında rüyadan fırlamış gibiydi: yerli taştan ve koyu ahşaptan yapılmış geniş bir ev, etrafında ağıllar ve meralar. Ancak yakından bakıldığında tamamen cansızdı.

Ruthy, ağır kapı tokmağını kaldırdı ve üç kez düşmesine izin verdi. Kapı açıldığında, Wade Langston ile yüz yüze geldi. Uzun boylu, geniş omuzlu, fırtına bulutları renginde gözleri vardı. Kendine bakmayı unutmuş bir adama benziyordu.

“Bay Langston,” dedi Ruthy, “Ben Ruthy Bell Carter. İş için geldim.“

“Bu işi alan son üç kadına ne olduğunu biliyor musun?“

“Gittiler,” dedi Ruthy basitçe. “Ben gitmeyeceğim.”

Wade, tek kelime etmeden kenara çekildi ve içeri girmesine izin verdi. Ev muhteşemdi, ama soğuk ve yaşanmamış hissettiriyordu.

Mutfakta Wade’e “En son ne zaman düzgün bir yemek yedin?” diye sordu. Wade, kayıtsızlıktan başka bir şeyin parıltısını göstererek, “Yeterince idare ediyorum,” dedi.

“Kendi başının çaresine bakmak iyi beslenmekle aynı şey değil.” Ruthy, onun yüzündeki çöküklüğü fark etti.

Wade, ona odasını gösterdiğinde, Ruthy boğazındaki mineli broşa dokundu. Önünde ne olursa olsun, artık kendini adamıştı.

O, KORKUNÇ ÇİFTÇİNİN ÇİFTLİĞİNDEKİ İŞİ KABUL ETTİ VE HAYATININ EN GÜZEL GÜNLERİNİ YAŞADI - YouTube

II. Elizabeth’in Yemek Kitabı ve Tommy’nin Odası

 

Ruthy, ilk sabah şafaktan önce uyandı. Mutfağa indi ve Wade’in en azından iyi beslenmesi gerektiğini düşünerek kahve demleyip kahvaltı hazırlamaya başladı. Bisküvi, yumurta ve çıtır domuz pastırması.

“Uzun zamandır kimse benim için yemek pişirmemişti,” dedi Wade sessizce.

“O zaman birinin yapmasının zamanı gelmişti,” diye yanıtladı Ruthy.

Sabah devriyesine gittikten sonra, Ruthy asıl işine başladı. Ev büyüktü, ama sanki hayat ondan koparılmış gibiydi. Wade’in kaybettiği ailenin ilk kanıtını salonda buldu: çocuk boyutunda bir sallanan sandalye.

İkinci kat, asıl hayaletlerin yaşadığı yerdi. Koridorun sonundaki oda onu en çok etkiledi. Kapı kapalıydı, ama kilitli değildi. İçeride, bir beşik, resimli kitaplar ve pencere pervazında özenle oyulmuş küçük bir ahşap at vardı. Wade’in oğlu için yaptığı bir hediyeydi.

“Burada ne yapıyorsun?” Ses, keskin, soğuk ve hemen arkasındaydı. Wade, kapıda duruyordu. Yüzü öfke ve acıdan bir maskedeydi.

“Temizlik yapıyordum,” dedi Ruthy sakince. “Bu oda kapalı kalacak. Hiçbir şeye ihtiyacı yok.“

Ruthy, ahşap ata bakarak, “Bu odada yaşadı. Sizin onun için yaptığınız bu atla oynadı. Hiç var olmamış gibi davranmak ne anısını onurlandıracak ne de onu geri getirecek.“

Wade’in yüzü dağıldı. “Adı Thomas’tı,” dedi sonunda. “Tommy geçen ay 5 yaşında olacaktı. Karınız Elizabeth… onu dünyaya getirirken öldü.“

Ruthy, “Acıyı bırakmaktan o kadar korkuyorsun ki nasıl yaşanacağını unuttun,” dedi.

Wade, acı dolu bir ifadeyle, dokunuşundan geri çekildi. “Evin geri kalanını temizle. Ama bu odayı rahat bırak. Bu bir rica değil.“

Sonraki günlerde, Ruthy mutfakta konserve kavanozlarının arkasına sıkıştırılmış, Elizabeth Langston’a ait deri kaplı bir tarif defteri keşfetti. Ruthy, o akşam yemeğinde Elizabeth’in tariflerinden birini, Tommy’nin ballı tereyağı ile sevdiği mısır ekmeğini yaptı.

Wade, yemeğini bitirdiğinde, “Bunu her pazar kiliseden sonra yapardı,” dedi. “Tadı tamamen aynı.“

“Karıınız onların tozlanmasını istemezdi,” diye yanıtladı Ruthy.

 

III. Silas Morton’un Gölgesi ve Kırılan Kalp

 

Bir akşam, Wade’in atölyesinde, Ruthy onun Tommy ve Elizabeth’in mezarları için karmaşık bir tasarımla bir ahşap haç oyduğunu gördü. Birinin ona çok fazla kayıp gösteren bir dünyada kalıcı ve güzel bir şeyler yaratmaya çalışan bir adamı tanıdı.

Ancak bu barış kısa sürdü. Wade’in eski bir tanıdığı olan Silas Morton, kasabada ortaya çıktı. Morton, güneyden Wade’in arazisine bitişik bir yeri satın almıştı.

“Silas Morton kim?” diye sordu Ruthy.

Wade’in ifadesi kasvetliydi: “Eskiden tanıdığım biri. Savaş sırasında hayatını kurtardım ki bu yaptığım en büyük hata oldu. O sadece toprak istemiyor. Etrafındaki her şeye ve herkese sahip olmak istiyor.”

Bir akşam, Wade’in eski nişanlısı Sarah Witman ve kocası Charles ziyarete geldi. Sarah, ince zarafetiyle Ruthy’nin asla veremeyeceği bir şeyi sunuyordu: Wade’in geçmişini geri alma, kendi dünyasına ait biriyle birlikte olma şansı.

“Charles ve ben mutlu değiliz,” dedi Sarah. “Birlikte yeni bir yerde yeniden başlayabiliriz.“

Wade, yüzü taştan oyulmuş gibiydi. “Gitmeniz gerek. 8 yıl önce seçimini yaptın, Sarah. Ben de Elizabeth’le evlenerek kendi seçimimi yaptım. Bu benim senin pişmanlıkların için müsait olduğum anlamına gelmez.“

Sarah gittikten sonra, Ruthy, Wade’e döndü. “Güzeldi, değil mi?”

“Evet, öyleydi.“

“Ama şimdi burada olmazdım,” dedi Ruthy yumuşakça. “Ve bu çok yazık olurdu. Çünkü tam da olmam gereken yerin burası olduğunu düşünmeye başlıyorum.”

Gözleri loş odada buluştu ve Ruthy aralarında bir şeylerin değiştiğini hissetti. Bir tanıma, ikisinin de henüz adını koymaya hazır olmadığı bir olasılık.

 

IV. Tehlikeli Bir Pazarlık ve Yalan Zırhı

 

Morton, Ruthy’yi hedef aldı. Bir sabah, çiftliğe geldi ve ona “cömert” bir teklif sundu: Wade’i çiftliği kendisine satmaya ikna etmesi karşılığında, geçmişindeki skandalların ve itibarını mahveden söylentilerin (zina suçlamaları ve kasabalardan kovulma) gömülü kalacağını vaat etti.

Morton, eski nişanlısı Richard Peton’dan aldığı yeminli bir ifadeyi gösterdi. “Wade geçmişimi biliyor,” dedi Ruthy.

“Biliyor mu? Richmond’daki otel odasını biliyor mu? Bulunduğun o uygunsuz durumu biliyor mu? Seni baştan çıkardığına yemin eden evli adamı biliyor mu?” Morton’un sesi çelik üzerine ipekti.

“Ne istiyorsunuz?“

“Wade’i bu çiftliği bana satmaya ikna etmenizi istiyorum. Aksi takdirde, ikinizi de mahvederim. Önce Wade’i, barındırdığı kadının tam olarak ne tür biri olduğunu göstererek.“

Ruthy, hemen söyleyemezdi. Morton’la sevmeye başladığı her şeyi kaybetmeden nasıl savaşacağını bulana kadar.

O akşam, Wade, Elizabeth’in gümüş madalyonunu Ruthy’nin boynuna taktı. “Seni seviyorum Ruthy Bell Carter. Elizabeth’i hatırlattığın için değil, sen olduğun için. Güçlü, inatçı ve kimsenin istemediği bir işi alacak kadar cesur olduğun için.”

Ruthy, “Ben de seni seviyorum,” diye fısıldadı.

Wade, Morton’la ne olursa olsun birlikte yüzleşeceğine söz verdi. Ama Ruthy, onun geçmişini bilmeden, bu savaşı kazanamayacaklarını biliyordu.

 

V. Tommy’nin Mirası ve Ateşten Sonraki Evlilik

 

Ruthy, Wade’in babasının eski masasında, ona emanet ettiği bir zarf buldu. Zarf, Tommy’nin doğumundan önce yazılmış bir mektup içeriyordu.

Mektup, Wade’in babasından geliyordu: Çiftliği, Tommy’nin doğumundan öldüğü güne kadar Black Bryer’ın gerçek sahibi olacağı yasal bir emanet olarak Wade’e değil, oğluna vermişti. Bu, araziyi alacaklılardan korumak için yapılmıştı. Herhangi bir satışın ilçe mahkemesi onayı gerektireceği anlamına geliyordu.

“Çiftlik Tommy’nindi,” dedi Wade, şaşkınlıkla. “Bu, Morton’un seni satmaya zorlayamayacağı anlamına geliyor.”

Ama Morton, yasal yollar başarısız olduğunda, başka yöntemlere başvurdu. Ot yangınıyla çiftliğin önemli bir kısmını yok etmeye çalıştı. Ruthy, av tüfeğini alıp, evi savunmak için Wade ve Pete’in yanında yer aldı. O gece, Ruthy, bir adamı öldürmek zorunda kaldı (göğsüne isabet eden ilk adam).

Savaş kazanıldı. Morton’un tehditleri, Wade’in kararlılığı ve Ruthy’nin sadakati karşısında çöktü.

Altı ay sonra, Ruthy ve Wade evlendi. Yeniden inşa edilmiş ahır, kır çiçekleri ve kurdelelerle süslenmişti. Ruthy, annesinin gelinliğini giyiyor, boynunda Elizabeth’in gümüş madalyonu vardı. Wade’in oyduğu basit altın yüzüğü parmağına taktığında, kendini ait olduğu yerde hissediyordu. Ruthy Langston, artık itibarını mahveden söylentilere değil, Wade’in sevgisine ve güçlü bir topluluğa sahipti.

Wade, düğün günlerinde Ruthy’yi veranda basamaklarında sessizce otururken buldu. “Morton bana Tommy hakkında o şeyleri söylediğinde önemli değil,” dedi Wade, Ruthy’nin ellerini alarak. “Tommy’nin benim oğlum olması, Elizabeth’in benim karım olması, bunların hepsi gerçek.”

“Sen bu yeri seçtin. Beni seçtin. Bizi seçtin. Bu seni paylaşılan kanın herhangi bir miktarından daha fazla aile yapar.”

Ruthy’nin gözleri doldu. Onlar, Teksas yıldızlarının altında, geçmişin enkazından güzel bir şeyler inşa eden iki insandı.

.