धर्मेंद्र की अंतिम इच्छा: 40 साल बाद दो सौतनों का आमना-सामना, सनी देओल ने उठाया सबसे बड़ा क़दम (भाग 2)

V. पहली मुलाकात: भावनाओं का ज्वार

जब हेमा मालिनी और उनकी बेटियाँ, ईशा और अहाना, देओल मैंशन में पहुँचीं, एक अजीब सा सन्नाटा छा गया। सभी की निगाहें दरवाजे पर थीं, जहाँ से वे आ रही थीं। सनी ने सभी को इकट्ठा किया था, और अब यह समय था कि वे अपने पिता की अंतिम इच्छा को पूरा करें।

“यहाँ आकर मुझे बहुत अच्छा लगा,” हेमा ने कहा, उनकी आवाज़ में हल्का tremor था। “धर्म जी हमेशा से परिवार के महत्व को समझते थे। हमें उनकी इच्छाओं का सम्मान करना चाहिए।”

प्रकाश कौर, जो पहले से ही स्थिति को लेकर चिंतित थीं, ने गहरी सांस ली। “मैंने कभी नहीं सोचा था na ang pagkakataong ito ay darating. Ngunit, nararamdaman ko na kailangan nating makipag-usap,” उन्होंने कहा, ang kanyang boses ay puno ng emosyon.

सनी ने दोनों महिलाओं को एक-दaan, एक kinuha sa kanyang mga kamay. “Paalala ng aking ama, ito ang pagkakataon natin upang magpatawad at muling bumuo ng pamilya,” sabi niya. “Walang mas mahalaga kaysa sa ating pagkakaisa.”

VI. Pagbubukas ng Puso

Mabilis na nagpasya ang lahat na itigil ang mga pag-uusap at makipag-ugnayan. Ang mga damdamin ay nag-uumapaw, at ang mga alaala mula sa nakaraan ay muling bumalik.

“Liza, ikaw ang naging dahilan kung bakit hindi kami nagkita,” sabi ni Hema, ang kanyang mga mata ay puno ng luha. “Nais ko sanang makilala ka noon pa man. Pero sa mga pagkakataong iyon, hindi ko alam kung paano magsimula.”

“Hindi ko rin alam kung ano ang mangyayari,” sagot ni Prakash, ang kanyang boses ay mahina. “Pero ang sakit ay nandoon. Nais kong malaman mo na hindi kita kinamumuhian. Naging masakit ang lahat sa amin.”

“Bakit hindi natin pag-usapan ang mga bagay na ito?” tanong ni Sani, ang kanyang tinig ay puno ng pag-asa. “Ito ang tamang panahon upang maayos ang lahat.”

VII. Ang Pagbabalik ng mga Alaala

Habang nag-uusap, ang mga alaala ng nakaraan ay nagsimulang lumitaw. Ang mga masasayang sandali, ang mga pagsubok, at ang mga sakripisyo na ginawa ng bawat isa.

“Naalala ko ang mga araw na nagkakasama tayo sa mga family gatherings,” sabi ni Hema. “Ang mga tawa, ang mga kwentuhan. Sana maibalik natin ang mga iyon.”

“Hindi natin maibabalik ang nakaraan, pero maaari tayong magsimula ng bagong kwento,” sagot ni Prakash, ang kanyang boses ay puno ng pag-asa. “Ang mga bata ay dapat makilala ang isa’t isa.”

VIII. Ang Pag-amin at Pagtanggap

Sa gitna ng kanilang pag-uusap, nagpasya si Sani na ipahayag ang kanyang nararamdaman. “Alam ko na maraming sakit ang naiwan ng nakaraan. Pero ang mahalaga ngayon ay ang ating mga anak. Kailangan nilang malaman na ang pamilya ay hindi lamang tungkol sa dugo kundi sa pagmamahal at suporta.”

“Paano natin maipapakita sa kanila ang pagmamahal na ito?” tanong ni Hema.

“Simulan natin sa pamamagitan ng pagtutulungan at pag-unawa,” sagot ni Sani. “Tayo ay dapat na maging halimbawa para sa kanila.”

IX. Ang Pagbuo ng Ugnayan

Sa paglipas ng mga oras, ang mga pag-uusap ay naging mas magaan. Ang mga damdamin ng takot at pagkamuhi ay unti-unting napalitan ng pag-unawa at pagtanggap.

“Kung maaari tayong magtulungan, maaari tayong bumuo ng isang bagong pamilya,” sabi ni Prakash. “Hindi natin kailangang maging magkaaway. Ang mahalaga ay ang pagmamahal na ibinabahagi natin.”

“Pagsamahin natin ang ating mga pamilya,” dagdag ni Hema. “Makikita ng mga bata na kahit gaano pa man kalalim ang sugat, may pag-asa pa rin.”

X. Ang Simula ng Bagong Ugnayan

Habang ang bawat isa ay nagbigay ng kanilang mga saloobin, nagpasya silang magdaos ng isang maliit na salu-salo sa susunod na linggo. Ang layunin ay upang ipakita ang kanilang pagkakaisa at pagmamahal sa mga bata.

“Magiging magandang pagkakataon ito para sa ating mga anak na makilala ang isa’t isa,” sabi ni Sani. “Ito ang simula ng bagong kwento para sa ating pamilya.”

XI. Ang Paghahanda para sa Salu-salo

Sa mga susunod na araw, ang bawat isa ay abala sa paghahanda para sa salu-salo. Ang mga bata ay sabik na makilala ang kanilang mga pinsan. Si Sani at ang kanyang kapatid na si Bobby ay nag-organisa ng mga aktibidad para sa mga bata, habang sina Hema at Prakash ay nag-usap tungkol sa mga pagkain at dekorasyon.

“Gusto kong maging espesyal ang okasyong ito,” sabi ni Hema. “Ito ang unang pagkakataon na magkakasama ang ating pamilya sa loob ng mahabang panahon.”

XII. Ang Salu-salo

Sa araw ng salu-salo, ang Deol Mansion ay puno ng saya at tawanan. Ang mga bata ay naglalaro at nagkakasiyahan, habang ang mga matatanda ay nag-uusap at nagkukuwentuhan.

“Masaya akong makita kayong lahat dito,” sabi ni Prakash, habang nakatingin sa paligid. “Ito ang simula ng ating bagong pamilya.”

“Hindi na tayo dapat maghiwalay muli,” sabi ni Hema. “Kailangan nating panatilihin ang ugnayan na ito.”

XIII. Ang Pagkakaroon ng Pag-asa

Habang ang salu-salo ay patuloy, naramdaman ng lahat ang pag-asa at pagmamahal sa hangin. Ang mga sugat ng nakaraan ay unti-unting naghilom, at ang pamilya ay muling nagkaisa.

“Salamat, Papa, sa iyong huling hangarin,” bulong ni Sani sa kanyang isip. “Dahil sa iyo, natutunan naming pahalagahan ang pamilya.”

XIV. Ang Bagong Simula

Matapos ang salu-salo, nagpasya ang pamilya na patuloy na magkita-kita. Ang mga bata ay nagkaroon ng pagkakataon na makilala ang kanilang mga pinsan, at ang mga matatanda ay nagkaroon ng pagkakataon na muling bumuo ng kanilang mga ugnayan.

“Ngayon, may mga bagong alaala tayong bubuuin,” sabi ni Hema. “Ito ang ating pagkakataon na ipakita sa mga bata ang halaga ng pamilya.”

XV. Ang Pangako

Sa huli, nagbigay ng pangako ang bawat isa na patuloy na susuportahan ang isa’t isa. Ang kanilang mga puso ay puno ng pagmamahal at pag-asa para sa hinaharap.

“Sa kabila ng lahat ng nangyari, natutunan natin na ang pamilya ay hindi lamang tungkol sa dugo kundi sa pagmamahal at pagkakaunawaan,” sabi ni Prakash.

“Ngayon, tayo ay mas malakas,” dagdag ni Sani. “At ito ang simula ng ating bagong kwento.”

Wakas ng Kwento