“Yaklaşma.” Eğitim sırasında etrafını sardılar – Onun bir GROM dövüş şampiyonu olduğunu bilmiyorlardı

.

Yaklaşma

1. Bölüm: Yeni Gelen

Polonya’nın uzak bir askeri eğitim kampında, sabahın erken saatlerinde çam ormanlarının arasında sis yükseliyordu. Güneş henüz doğmamış, koğuşun pencereleri buğulanmıştı. Yirmi üç genç asker, nefeslerini tutmuş, yeni gelen eğitmeni bekliyordu. Hepsi, GROM’un (Polonya Özel Kuvvetleri) acımasız disiplinini duymuş, ama gerçek bir GROM savaşçısıyla hiç karşılaşmamıştı.

O sabah, herkesin gözü kapıda. Kapı gıcırdayarak açıldı. İçeri, orta boylu, sırtı dimdik, siyah saçları ensesinde sıkı toplanmış bir kadın girdi. Üniforması kusursuzdu. Omzunda küçük bir arma: GROM.

Eğitmenleri, Yüzbaşı Natalia Zielinska’ydı. Onun hakkında söylentiler dolaşıyordu ama kimse kesin bir şey bilmiyordu. Sadece, “Yaklaşma,” kelimesinin onun için bir uyarıdan çok, bir gerçek olduğunu iddia ediyorlardı.

Natalia, gözlerini birer birer askerlerin üzerinde gezdirdi. Gözlerinde soğuk bir parıltı vardı. “Eğitim başlamak üzere,” dedi. Sesi yumuşak ama tartışmasız otorite doluydu.

2. Bölüm: İlk Gün

Gün, klasik askeri disiplinle başladı. Koşu, şınav, barfiks. Natalia tek kelime etmeden izliyor, sadece arada bir kronometresine bakıyordu. Askerler, onun kadın olmasına rağmen, bu kadar sert olmasını beklememişti. Aralarında fısıldaşmalar başladı.

“Bu kadın bizimle baş edemez,” dedi Pawel, kasabanın en iri askeri.

“Bir GROM armasına bakıp korkacak değiliz,” dedi diğeri.

Ama Natalia, her hareketiyle onları susturuyordu. Herkesin adını bir saat içinde ezberledi. Hataları tek bakışla yakaladı. Öğleye doğru Pawel ve birkaç adam, Natalia’yı sınamaya karar verdi. Eğitim molasında, çember oldular. Pawel öne çıktı.

“Yüzbaşı,” dedi alaycı bir sesle, “Bize yakın dövüş eğitimi gösterecek misiniz?”

Natalia, gözlerini kısarak baktı. “Yaklaşma,” dedi. Sesi bir bıçak gibi havayı kesti.

Ama Pawel ve arkadaşları, bu uyarıyı ciddiye almadı. Onlar için bu, bir meydan okumaydı.

3. Bölüm: Çemberin İçinde

Pawel, bir adım daha attı. Arkasındaki üç adam çemberi daralttı. Diğer askerler kenarda, olacakları izliyordu. Kimse nefes almaya cesaret edemedi.

Natalia, kollarını kavuşturdu. “Bu bir eğitim mi, yoksa meydan okuma mı?” diye sordu.

Pawel omuz silkti. “Belki ikisi de.”

Natalia bir adım attı. “Son kez söylüyorum. Yaklaşma.”

Ama Pawel, bir anda öne atıldı. Yumruğu Natalia’nın yüzüne doğru hızla geldi. Herkes, genç kadının geri çekileceğini sandı. Ama Natalia, neredeyse görünmeyecek bir hızla yana kaydı, Pawel’in elini bileğinden yakaladı, bir hamlede kolunu büküp adamı yere indirdi.

Arkasındaki iki asker şaşkınlıkla dondu. Natalia, Pawel’in kolunu bırakmadan, bir ayağıyla ikinci askerin dizine bastı, adam yere kapaklandı. Üçüncüsü saldırmaya çalıştı, ama Natalia, Pawel’i bırakıp bir dönüşle onun göğsüne dirseğini geçirdi. Adam nefessiz kaldı, yere yığıldı.

Her şey beş saniyeden kısa sürdü.

4. Bölüm: Sessiz Şampiyon

O an herkes dondu. Natalia, bir adım geri çekildi. “Yaklaşmayın,” dedi bir kez daha, bu kez sesi buz gibi.

Pawel, yerde acıyla kıvranırken, Natalia’nın gözlerinde bir şampiyonun bakışı vardı. Ama o, zaferle övünmek yerine, sessizce geri çekildi. Koğuşun köşesinde, eski bir dövüş kupasının minik bir rozeti parlıyordu. Hiç kimse, Natalia’nın aslında GROM’un dövüş şampiyonu olduğunu bilmiyordu.

Eğitimin geri kalanında kimse ona yaklaşmaya cesaret edemedi. Ama herkesin gözünde, artık Natalia bir efsaneydi.

5. Bölüm: Geçmişin Gölgesi

O gece, Pawel’in yarası sarılırken, askerler arasında başka bir fısıltı yayıldı. “Onun hakkında bir şeyler var,” dedi biri. “Belki de gerçekten dövüş şampiyonu.”

Natalia, sessizce ofisinde oturuyordu. Masasında eski bir fotoğraf vardı. Genç bir kadın, ringde rakibini yenerken havaya kaldırılmış bir kol. Arka planda GROM arması. O kadın Natalia’ydı. O gece, geçmişini düşündü. GROM’un en genç dövüş şampiyonu, beş yıl boyunca yenilmemişti. Ama şampiyonluk yalnızlık getirmişti.

Onun için dövüşmek, sadece güç göstermek değil, hayatta kalmanın bir yoluydu. Ve şimdi, bu genç askerlerin arasında, gerçek gücün ne olduğunu göstermek zorundaydı.

6. Bölüm: Yeni Sınav

Ertesi gün, eğitim daha da sertleşti. Natalia, yakın dövüş eğitimini başlattı. Her grupta bir kişi seçiliyordu. Pawel, hâlâ kolunu tutarak kenarda duruyordu. Diğer askerler, Natalia’nın gözlerine bakmaya cesaret edemiyordu.

Bir grup, yeni bir meydan okuma yapmak istedi. Bu kez, liderleri Tomasz’dı. “Yüzbaşı, bu kez biz hazırız,” dedi.

Natalia başını salladı. “Kurallar basit. Saldıran sizsiniz. Savunan ben.”

Beş kişi aynı anda saldırdı. Natalia, her hamleyi, her yumruğu, her tekmeyi önceden görmüş gibiydi. Sanki zaman onun için yavaş akıyordu. Birini yere yatırdı, diğerinin bileğini kıvırdı, üçüncüsünü bir omuz darbesiyle yere savurdu. Son kalan iki kişi, bakıştılar, ama saldırmaya cesaret edemediler.

Natalia, nefes nefese kalmadan, “Yeter,” dedi. “Dövüş, gücün değil, zekânın oyunudur.”

7. Bölüm: Saygı

O günden sonra, Natalia’ya yaklaşan olmadı. Herkes, onun sadece bir eğitmen değil, bir şampiyon olduğunu anlamıştı. Ama Natalia için en önemli şey, onlara saygı göstermeyi öğretmekti.

Bir gün Pawel, yanına geldi. “Yüzbaşı,” dedi, “sizi küçümsediğim için özür dilerim. Bize dövüşmeyi değil, insan olmayı öğrettiniz.”

Natalia gülümsedi. “Bazen en iyi dövüşçü, hiç dövüşmeyendir. Gerçek güç, kendine hâkim olmaktır.”

8. Bölüm: Gerçek Şampiyon

Eğitimin sonunda, genç askerler mezun oldu. Natalia, onları uğurlarken, gözlerinde gurur vardı. Onlar artık sadece asker değil, gerçek birer savaşçıydı.

Natalia, eğitim alanında yalnız kaldı. Rüzgar, çamların arasında uğulduyordu. Eski dövüş kupasına baktı. Şampiyonluk, madalya ya da unvan değil, doğru zamanda “yaklaşma” diyebilmektir, diye düşündü.

Ve o gün, herkes onun bir GROM dövüş şampiyonu olduğunu öğrendi. Ama asıl şampiyonluğun, insanın kendi korkularına ve önyargılarına karşı kazandığı zafer olduğunu anladılar.

SON

.

.