BENİMLE EVLENİR MİSİN? DİYE SORDU MİLYONER DUL, YOLDA KAYBOLAN GENÇ KADINA KUCAĞINDA ÇOCUĞUYLA ORADA

.
.

YAĞMUR ALTINDAKİ TEKLİF

1. Bölüm: Kaybolan Kadın

Yağmur, asfaltı bıçak gibi kesiyordu. Gece yarısı, Anadolu’nun ıssız bir yolunda, genç bir kadın kucağında minik bebeğiyle yürüyordu. Çıplak ayakları çamura gömülmüş, ince elbisesi vücuduna yapışmıştı. Gözleri yorgun, ama hala bir umut arıyordu. O, Alev’di. Hayat ona hiçbir zaman kolay davranmamıştı.

Alev’in kocası Kerem, zengin bir ailenin oğluydu. Alev köyden gelmiş, temizlik yaparak geçinen sıradan bir kızdı. Kerem onu sevmiş, ailesinin tüm itirazlarına rağmen onunla evlenmişti. Fakat mutlulukları kısa sürdü. Kerem bir çiftlik kazasında hayatını kaybetti. Henüz doğumdan altı ay sonra, Alev dul kalmıştı. Kaynanası Hamide Hanım ise, oğlunun ölümünden sonra Alev’i ve torununu istemedi. “Oğlum gitti, senin bu evde yerin kalmadı. Çocuğunu al ve git,” dedi soğuk bir sesle.

Alev, evden kovulduğu gece, kucağında Baran’ı bir battaniyeye sarıp yola çıktı. Ne çantası vardı, ne kimliği, ne de parası. İki çiftlikte kapı çaldı, her seferinde kapılar suratına kapandı. Kimse gece yarısı kucağında bebekle gelen bir kadına güvenmiyordu. Yağmur şiddetlendi, Baran ağlamaya başladı. Alev’in gücü tükenmişti. Yere yığılmak, kaderin kararını beklemek istiyordu. İşte o anda, karanlıkta bir araba farı parladı.

2. Bölüm: Bir Yabancının Teklifi

Siyah, lüks bir araba Alev’in önünde durdu. Kapı açıldı, uzun boylu, kusursuz giyimli bir adam indi. Yağmurdan etkilenmiyor gibiydi. Yorgun ama kararlı bakışlarla Alev’e yaklaştı. “Benimle evlenir misin?” dedi tok bir sesle.

Alev, adamı hayalet görmüş gibi izledi. Yanlış mı duymuştu? “Ne dediniz?” diye fısıldadı. “Benimle evlenir misin? Senin bir yere ihtiyacın var, benim de birine. Sadece bir anlaşma,” dedi adam. Gözlerinde ne merhamet, ne arzu vardı; sadece karar.

Alev’in başka seçeneği yoktu. Baran yeniden ağlamaya başladı. Kadın oğluna baktı ve arabaya bindi. Adamın adı Erdem Yalaz’dı. Ünlü bir cerrahtı. “Yaklaşık 40 dakika uzaklıktaki kendi mülkümde yalnız yaşıyorum. Kötü bir niyetim yok. Fikrini değiştirirsen istediğin zaman gidebilirsin,” dedi.

Alev, korku ve rahatlama arasında sıkışıp kalmıştı. Arabada sessizlik hakimdi. Sadece yağmurun sesi duyuluyordu. Erdem, konağın önünde arabayı durdurdu. Alev, Baran’ı kucağında tutarak içeri girdi.

3. Bölüm: Yalnızlık Konağı

Konağın içi dışından daha etkileyiciydi. Loş ışıklar, geniş odalar, eski mobilyalar… Ama her şeyde bir durgunluk, bir geçmişin ağırlığı vardı. Erdem ona üst katta bir oda gösterdi. “Banyosu var, dolapta temiz kıyafetler bulacaksın. Ne lazımsa kullan,” dedi.

Alev, Erdem’in hayatının da bir kabustan ibaret olduğunu kısa sürede anladı. Konağın sakinleri, yaşlı Seher Hanım, hademe Rasim Dede ve bir bahçıvandı. Herkes gölge gibi sessizdi. Erdem ise her sabah hastaneye gidiyor, gece geç dönüyor, kimseyle konuşmuyordu. Alev’i bir misafir gibi ağırlıyor, ama mesafe koyuyordu.

Bir gece Alev, konağın kütüphanesinde eski gazete kupürleri buldu. Erdem’in geçmişini öğrendi: Eşi Leyal ve kızı Mira, iki yıl önce bir trafik kazasında ölmüştü. Erdem, direksiyondaydı. Alev, onun acısının ağırlığını hissediyordu.

4. Bölüm: İki Yalnızın Yakınlaşması

Günler geçtikçe Alev ve Erdem’in hayatı yavaşça değişmeye başladı. Alev, Baran’ı büyütüyor, Erdem ise her akşam biraz daha erken eve dönüyordu. Bir gece birlikte yemek yediler. Sessizlik artık rahatsız edici değildi. Erdem, Alev’in hikayesini dinledi. Kadın, yaşadıklarını anlatırken ağladı. Erdem, ona bir mendil uzattı. “Sen sandığından daha güçlüsün,” dedi.

Baran, konağın sessizliğini çocuk kahkahalarıyla delmeye başladı. Bir gün Alev, Erdem’i Baran’ı kucağında, asmalardaki üzümleri gösterirken izledi. O an, Erdem’in içinde de bir şeylerin değiştiğini hissetti.

Bir akşam Alev, Erdem’in kütüphanesine indi. “Bana birini hatırlattığını söylemiştin. Eşini mi kastediyordun?” diye sordu. Erdem, “Hayır. Leyal bambaşkaydı. Onu koruyamadım. Doğum sonrası depresyondaydı. Fark etmedim. Sonra kaza oldu. Kendimi asla affedemem,” dedi. Alev, “Hayat aldı onları, sen değil. Sen onları sevdin ve onlar bunu biliyordu,” dedi. Erdem ilk kez ağladı. Alev onu sarıldı.

5. Bölüm: Anlaşma Evliliği

Bir sabah Erdem, Alev’e “Resmi bir teklif yapmam gerekiyor,” dedi. “Bir eşe ihtiyacım var. Romantik anlamda değil, toplumsal anlamda. Toplumdan uzak durmam dedikodulara yol açtı. Hastane yönetimi baskı yapıyor. Ailem aklımı kaybettiğimi düşünüyor. Hakkımda iş göremez olduğuma dair söylentiler dolaşıyor. Karşılığında sana tam güvence sunuyorum. Kendi adına banka hesabı, Baran’ın eğitimi, istersen kendi okuman, bağımsız bir hayat kurma fırsatı. Eğer bir gün gitmek istersen her şeyi sağlayacağım,” dedi.

Alev uzun süre düşündü. Sonunda “Kabul ediyorum, ama bir şartla. Okumak istiyorum. Lise diplomasını tamamlayacağım, üniversiteye gideceğim, bir mesleğim olacak,” dedi. Erdem gülümsedi. “Başka türlüsünü beklemezdim.”

İki hafta sonra sade bir nikah kıyıldı. Şahitler Seher Hanım ve Erdem’in avukatıydı. Dışarı çıktıklarında Erdem onun elini tuttu. “Bundan sonra birlikteyiz,” dedi. Alev de “Birlikte,” dedi.

6. Bölüm: Yeni Hayat, Yeni Güç

Alev, sabahları özel öğretmenle ders çalışıyor, Erdem ise ona sessizce destek oluyordu. İlk toplumsal etkinlikte, yardım yemeğinde, Alev korkuyordu. Ama Erdem’in elini sırtında hissetmek ona güç verdi. “Eşim Alev,” diyordu gururla tanıştırırken.

Bir kadın, “Zor olmalı, böyle güçlü bir adamın eski eşinin gölgesinde yaşamak,” dediğinde Alev, “Ben kimsenin gölgesinde yaşamıyorum. Kendi ışığımı taşıyorum,” dedi. Erdem fısıldadı, “Harikaydın.”

Alev hızlandırılmış programla lise diplomasını aldı. Şimdi Ankara Hukuk Fakültesi’ne hazırlanıyordu. Aynada gördüğü kadın artık o çaresiz kız değildi. Omuzları dik, sesi kararlıydı.

7. Bölüm: Geçmişle Yüzleşme

Bir sabah Alev, Hamide Hanım’dan bir davetiye aldı. Kerem’in küçük kardeşi evleniyordu. Tören Hamide ailesinin çiftliğinde yapılacaktı. Alev gitmeye karar verdi. “Geçmişime bakıp başımı eğmeyeceğim. Gözlerinin içine bakacağım ve göstereceğim ki ben sadece hayatta kalmadım, güçlendim,” dedi.

Törene Erdem’le birlikte gittiler. Hamide Hanım onları görünce şaşırdı. Kerem’in kardeşi, Alev’e hakaret etti. “Sen çöpsün,” dedi. Alev, “Oğlunuzu sevdim. Ama siz beni yağmur altında kucağımda bir bebekle bıraktınız. Şimdi okuyorum, avukat olacağım ve benim gibi kadınlara yardım edeceğim,” dedi.

8. Bölüm: Gerçek Aşk

Alev ve Erdem’in arasındaki bağ artık inkar edilemezdi. Bir cuma gecesi, Alev kütüphanede Erdem’e “Pişman mısın o gece beni o yolda bulduğuna?” diye sordu. Erdem, “Sen karmaşa getirmedin, hayat getirdin. Bu ev sensiz ölüydü. Ben ölüydüm. Sen ve Baran beni yeniden hayata döndürdünüz,” dedi. Sonra diz çöküp “Ben sana aşık oldum Alev. Mücadeleni, oğlunu sevme biçimini, kırılmış olsan bile ayakta kalışını, seni sen yapan her şeye aşık oldum,” dedi.

Alev de gözyaşları içinde, “Bana saygı duymayı öğrettin. Kendi yerimi bulmama izin verdin. Kendimi değerli hissettirdin. Böyle birine nasıl aşık olmayabilirim?” dedi. O gece iki yalnız ruh nihayet buluştu.

9. Bölüm: Ayrılık ve Fedakarlık

Alev, Ankara Hukuk Fakültesi’ni kazandı. Şimdi 3 saat uzaklıktaki bir şehirde okuyacaktı. Baran hafta içi Erdem’le kalacak, Alev hafta sonları dönecekti. Ayrılık çok zordu. Baran annesini özlüyor, Erdem ise yalnızlıkla mücadele ediyordu. Ama hepsi Alev’in hayalleri için fedakarlık yapıyordu.

Alev, üniversitede kadın hakları üzerine çalıştı. Kadınlara ücretsiz danışmanlık verdi. Baran büyüdü, Erdem’e baba demeye başladı. Dört yıl sonra Alev, hukuk fakültesini birincilikle bitirdi. Bir kadın hakları ofisi kurdu. Erdem, malikanede onun için bir hukuk ofisi hazırladı.

10. Bölüm: Gerçek Teklif

Bir tıp derneği galasında, Erdem sahneye çıktı. “Yıllar önce bir kadını ıssız bir yolda buldum. Yağmur yağıyordu, kucağında bir bebek vardı. Ona bir anlaşma teklif ettim. Şimdi aşkın doğurduğu bir yemin teklif ediyorum. Alev, benimle yeniden evlenir misin? Bu kez zorunluluktan değil, birbirimizi seçtiğimiz için.”

Alev gözyaşları içinde “Evet. Evet. Bin kere evet,” dedi. Erdem ona yeni bir yüzük taktı. Sonra herkese malikanede onun için hazırladığı hukuk ofisini gösterdi. “Senin için her şeyi yaparım. Birlikte bir hayat kurabilmek için,” dedi.

Dört ay sonra bağların arasında yemin yenileme töreni yaptılar. Baran yüzükleri taşıdı. Alev ve Erdem, artık gerçekten bir aileydiler. Alev, “Bugün burada ihtiyaçtan değil, seçimden bulunuyorum. Seni seçiyorum. Bizi seçiyorum,” dedi. Erdem, “Sen benim ikinci şansım, en büyük aşkımsın,” dedi.

Alev’in ofisi büyüdü, ülke çapında tanınan bir hukuk merkezi oldu. Baran sevgiyle çevrili bir ortamda büyüdü. Aile, kan bağıyla değil, emekle, fedakarlıkla, birlikte geçirilen zamanla kuruldu.

Ve her şey bir yağmur gecesinde, karanlık bir yolda, umutsuzluğun ortasında sorulan o delice soruyla başladı: “Benimle evlenir misin?”

.