“TELEFONUNDA NEDEN ANNEMİN FOTOĞRAFI VAR?” – MİLYONER GERÇEKLE ŞOKA GİRİYOR!

.
.

“Kayıp Fotoğrafın Sırrı”

İstanbul’un soğuk kış gecelerinden biriydi. Boğazdan esen keskin rüzgar, şehrin dar sokaklarında acımasızca dolaşıyor, insanları evlerine çekiyordu. Karaköy’ün Karanlıkara sokaklarında, yırtık paltosuyla 12 yaşındaki Kerem, titreyerek ilerliyordu. Üç yıldır sokaklarda yaşıyor, hayatta kalmanın ne demek olduğunu çok iyi biliyordu. Annesini kaybedeli iki yıl olmuştu. O günden beri yalnızdı. Açlıkla, soğukla ve yalnızlıkla mücadele ediyordu.

Kerem’in annesi Zeynep Hanım, İstanbul’un en sevilen terzihanelerinden birinde çalışan, maharetli elleriyle mucizeler yaratan bir kadındı. Tek başına büyüttüğü oğluna tüm sevgisini vermişti. Ancak amansız bir hastalık, Zeynep’in yaşam sevincini söndürmüş, geride çaresiz bir çocuk bırakmıştı. Kirayı ödeyemeyince evlerinden çıkmışlar, akrabaları da sahip çıkmamıştı. Kerem, annesinin son anlarında yanında olamamıştı. Şimdi ise İstanbul’un acımasız sokaklarında hayata tutunmaya çalışıyordu.

Bir gece, karanlık ve soğuk bir köşede uyumaya çalışırken, Kerem’in gözüne parlak bir şey ilişti. Kaldırım kenarında, sokak lambasının altında siyah deri bir cüzdan duruyordu. Titreyen elleriyle cüzdanı aldı. İçinde büyük bir servet vardı. Binlerce lira. Ama cüzdanın yan cebinde duran bir fotoğraf, Kerem’in kalbini yerinden oynattı: Bu, annesinin genç ve güzel haliydi. Boynunda, Kerem’in hiç görmediği zarif bir mavi taş kolye vardı.

Kerem’in aklı karışmıştı. Annesinin fotoğrafı, bu zengin adamın cüzdanında ne arıyordu? Cüzdanın sahibi Mehmet Yılmaz, Yılmaz Holding’in CEO’suydu. Kerem, annesinin bu adamı tanıyıp tanımadığını, hatta belki de onun babası olup olmadığını düşünmeye başladı. Annesi babasından hiç bahsetmemişti; “Çok uzaklarda bir gün anlayacaksın,” derdi sadece.

Ertesi sabah Kerem, Nişantaşı’nın lüks caddelerinde, Yılmaz Holding’in görkemli binasında buldu kendini. Güvenlik görevlileri onu şüpheyle süzüyordu ama Kerem yılmadı. Yan kapıdan içeri sızdı. Asansörden inen gümüş saçlı adamı gördüğünde kalbi hızla attı. Mehmet Yılmaz’dı bu adam. Cüzdanını ona geri verdi ve beklenmedik bir soruyla karşı karşıya bıraktı: “Annemin fotoğrafı neden senin cüzdanında?”

Mehmet Yılmaz’ın yüzü soldu, gözleri şaşkınlıkla açıldı. Bir an durakladı, sonra Kerem’i özel ofisine davet etti. Orada, annesiyle ilgili yıllardır sakladığı sırları açıkladı. Üniversitede tanışmışlardı. Zeynep, güzel sanatlar öğrencisiydi; Mehmet ise zengin bir ailenin oğlu. Ailesi, Mehmet’in Zeynep’le ilişkisinden haberdar olunca büyük baskı yapmış, Mehmet annesini terk etmişti. Ancak yıllar sonra pişman olmuş, onu aramış ama bulamamıştı.

Kerem’in dünyası başına yıkıldı. Babasının gerçek olduğunu öğrenmek, kayıp parçalarını birleştirmek gibiydi. Mehmet, Kerem’i eve götürdü; ona temiz kıyafetler verdi, sıcak yemekler yedirdi. Ancak evde işler kolay değildi. Mehmet’in eşi Aylin, Kerem’i soğuk karşıladı. Aile içinde çatışmalar başladı. Yine de Kerem, yeni hayatına alışmaya çalıştı. Okula başladı, özel dersler aldı, görgü kurallarını öğrendi. Yavaş yavaş gerçek bir aile olmaya başladılar.

Ama geçmişin gölgeleri peşlerini bırakmıyordu. Mehmet’in babası Selim Bey, Kerem’in varlığını kabul etmiyor, mirasın dağılmasını istemiyordu. Aylin ve Mehmet, Selim Bey’in tehditlerine karşı birlikte durmaya karar verdiler. Ancak Selim Bey, annesi Zeynep’in ölümünün ardındaki karanlık sırların da merkezindeydi. Kerem, annesinin ölümünün doğal olmadığını öğrenince, gerçek adalet için mücadeleye başladı.

Bir balıkçı kulübesinde Kerem, annesinin yakın arkadaşı Fatma Hanım’dan gerçeği dinledi. Selim Bey’in, annesine zarar verdiğini ve Kerem’i de hedef aldığını öğrendi. Mehmet ve Aylin ile birlikte Selim Bey’in planlarını bozmaya çalıştılar. Sonunda Selim Bey, polis tarafından adalete teslim edildi.

Kerem, annesinin anısını yaşatmak için Yılmaz ailesinin kurduğu vakıfta çalışmaya başladı. Aylin hamileydi; Kerem’in küçük bir kardeşi olacaktı. Hayat zordu ama artık Kerem yalnız değildi. Gerçek bir ailesi vardı.