FAKİR KADIN ACELEYLE MİLYONERİ HASTANEYE GÖTÜRÜYOR — GÜNLER SONRA HAYATI SONSUZA DEK DEĞİŞİYOR…

.
.

İstanbul’un Kalbinde Bir Dostluk Hikayesi

İstanbul’un tarihi sokaklarından birinde, Fatih semtinin dar ve eski Çinici Sokağı’nda yaşayan Zeynep, sabahın erken saatlerinde uyanmıştı. Üçüncü kattaki küçük dairesinde, annesinden kalan mavi çini desenli başörtüsünü takmış, mutfağında demlediği çayını yudumluyordu. Pencereden süzülen ilk güneş ışıkları, evin sade mobilyalarını aydınlatıyor, sokaktan gelen bakkal Ahmet amcanın kepenk açma sesi, uzaktan otobüs motorlarının uğultusu ve komşu teyzenin balkonunda mırıldandığı türkü, Zeynep’in hayatının sessiz müziği gibiydi.

Zeynep, üç yıl önce genç yaşta kalp krizinden hayatını kaybeden eşi Mehmet’in ardından yalnız kalmıştı. Beyoğlu’nda bir temizlik şirketinde çalışıyor, akşamları ise zengin semtlerde gündelik işler yaparak ailesinin geçimini sağlamaya çalışıyordu. Küçük kızı Şi̇tel doktor olmayı hayal ederken, küçük oğlu Mu̇keş ise evde neşeyi koruyan yaramaz bir çocuktu.

O sabah, Zeynep Nişantaşı’na gidecek, iki farklı evde temizlik yapacaktı. İlk evde kapıyı açan kadın soğuk ve mesafeli davranmıştı. Fakat Zeynep işine odaklanıp dört saat boyunca titizlikle temizlik yaptı. İkinci eve giderken, sokakta aniden bayılan bir adamı fark etti. Adam pahalı takım elbise giymiş, eli deri çanta tutuyordu. Dizlerinin üzerine çöktüğünde, çevredeki insanlar sadece izliyor, kimse yardım etmiyordu. Zeynep tereddüt etmeden yanına koştu, 112’yi aradı ve ambulans gelene kadar adamın başında bekledi.

Ambulans ile hastaneye götürülen adamın adı Kemal Erdoğan’dı. Zeynep, onun bilincinin yerine gelmesini beklerken, kendi işine geç kalma endişesi taşıyordu ama yardım etmekten vazgeçmedi. Kemal Bey, kalp krizi geçirmişti ve Zeynep sayesinde hayatı kurtulmuştu.

Hastanede, Kemal Bey iyileşirken Zeynep’i görmek istedi. İki farklı dünyadan gelen bu iki insan arasında zamanla bir dostluk gelişti. Kemal Bey, Zeynep’in yaşadığı basit ama sıcak evi gördüğünde şaşırdı. Kendi lüks ama yalnız hayatıyla kıyasladığında, Zeynep’in hayatındaki samimiyet ve güç ona ilham verdi.

Kemal Bey, Zeynep’i şirketinde işe aldı. Başta temizlik işleri yaparken, zamanla ofis işlerine de dahil oldu. Kemal Bey, Zeynep’in dürüstlüğüne ve çalışkanlığına hayran kaldı. Onunla birlikte, şirket karının bir kısmını ihtiyaç sahibi ailelere yardım etmek için bir vakıf kurdu. Zeynep, vakfın yönetiminde görev aldı ve kendi mahallesindeki fakir ailelere yardım etti.

Bir gün, Kemal Bey ve Zeynep, vakıf aracılığıyla yardım ettikleri aileleri ziyaret ederken gerçek mutluluğun paradan değil, insanlara dokunmak ve umut vermekten geçtiğini anladılar. İkisi de hayatlarında yeni bir döneme girmiş, yalnızlıklarını dostluk ve anlam dolu bir yaşama dönüştürmüşlerdi.